ΚΟΧΛΙΑΣ

Δεν μου `ταξες,
μονάχα τοίχους ύψωσες:
για μέρες έψαχνα μια χαραμάδα.
Κι αν οι ματιές μας
ασύμπτωτα χωρίσανε
ύστερα από το μόνο
σημείο επαφής τους,
κι αν το χάδι
απ` τα δάχτυλα μας έτρεξε
σαν άμμος
που στη χούφτα περισσεύει,
το γέλιο σου είναι
που προδίδει τα σημεία.
Δες, στην άμμο βρήκαμε
το κοχλία ενός βαρκάρη.
Πάρ` τον στα χέρια σου
να πορευτούμε στο νησί μας,
όπου τα όρια ακυρώνονται,
όταν αχτίδες συναισθημάτων
ξεγλιστρούν,
από απρόβλεπτες
των τοίχων χαραμάδες.