Η τηλεόραση , το ραδιόφωνο κι ο κινηματογράφος έχουν προσπαθήσει στο παρελθόν να μεταφέρουν θεατρικά στοιχεία , το ίδιο και το διαδίκτυο.
Ο χρήστης δεν λειτουργεί σαν δέκτης αλλά και σαν πομπός.Έτσι η όλη επικοινωνία βασίζεται στην αλληλόδραση.
Θα μπορούσε κανείς να παραλληλίσει
το www/ με τη θετρική σκηνή
το avatar (nic-name/ψευδώνυμο)/ με την μεταμφίεση
την εξομοίωση της πραγματικότητας/ με τη θεατρική μίμηση
τη χρήση τεχνολογίας/ με τις θετρικές τεχνικές
Έτσι η πλατφόρμα του διαδικτύου γίνεται ένας θεατρικός χώρος, όπου η μεταμφίεση (avatar/ψευδώνυμο) παίζει πρωταρχικό ρόλο , ώστε ο χρήστης από ανώνυμος μέσω του προσωπείου και μιας συμβολικής διαδικασίας-δράσης να γίνεται μια "θεατρική" προσωπικότητα.
Ο άνθρωπος απελευθερώνεται από τις αναστολές κι έτσι διαμορφώνει μια ταυτότητα ,έναν ρόλο.
Η γνωστική ασυμφωνία που θα προέκυπτε από την έλλειψη προσώπου στην επικοινωνία , εξοστρακίζεται από την εξομοίωση , που υποβοηθείται με την τεχνολογία.
Δεν ξέρω πόσο πολύ θα έμοιαζαν οι χρήστες του διαδικτύου με τα προσωπεία τους ,αν υπήρχε η δυνατότητα να τους γνωρίσουμε από κοντά.
Είναι όμως σχεδό πέρα από βέβαιο, ότι όλα τα προσωπεία που επιλέγουν ,λειτουργούν όπως στο καρναβάλι: περιέχουν μηνύματα που δύσκολα πολλές φορές λέγονται, αλλά συχνά τα υποδυόμαστε για να αποστασιοποιηθούμε από το "μη λεχθέν".
