Με αφορμή τη χθεσινή απεργία, που είχε ως κύριο αίτημά της το ασφαλιστικό, διαπίστωσα για μια ακόμη φορά ,ότι σε σχέση με τους άλλους εργαζομένους (στη πράξη, όχι στα νούμερα) οι περισσότεροι συμμετέχοντες ήταν ιδιωτικού υπάλληλοι.
Στην υπηρεσία μου για παράδειγμα απεργούμε μονίμως τρεις υπάλληλοι...
Οι δημόσιοι υπάλληλοι, στους οποίους ανήκω κι εγώ (του ευρύτερου τομέα) , έχουν γενικά ένα κακό προφίλ στη κοινωνία:
Δεν δουλεύουν , κάνουν κοπάνες , χρηματίζονται, δεν συμπεριφέρονται καλά στον πολίτη, δεν είναι παραγωγικοί εν γένει.
Και πράγματι “ως μέσος όρος” , ή ως αποτέλεσμα που καθρεφτίζεται στην κοινωνία, έτσι δείχνει να είναι . Αυτήν την εντύπωση είχα τουλάχιστον κι εγώ για τους δημόσιους υπαλλήλους, πριν έξι χρόνια.
Ώσπου μια μέρα, μην αντέχοντας πια τους ρυθμούς της τρέλας τους ελεύθερου επαγγέλματος, αλλά ούτε και αυτούς του ιδιωτικού τομέα , αποφάσισα να περάσω το τζάμι απ`την άλλη μεριά, με διαδικασίες του ΑΣΕΠ να συμμετέχω σε διαγωνισμό του. Πράγματι είχα όλα τα προσόντα, κι ενώ οι πίνακες διορισμού με τοποθετούσαν σε υπηρεσία στο κέντρο της πόλης, ξαφνικά μαθαίνω ότι τοποθετήθηκα σε περιοχή της δυτικής Θεσ/νίκης. Είναι μια ολόκληρη ιστορία , τι συμβαίνει τελικά μ` αυτές τις “αδιάβλητες” διαδικασίες...
Όμως και μέσα στις υπηρεσίες τα πράγματα είναι το ίδιο δύσκολα, για τον “απλό” δημόσιο υπάλληλο. Γι` αυτόν που δεν ανήκει σε κάστες και φατρίες, που δεν ομοιογενοποιείται, που δεν “συγχρωτίζεται” με την οικτρή πραγματικότητα.
Υπάρχουν υπηρεσίες κι υπηρεσίες: ρετιρέ και καταγώγια.
Υπάρχουν χώροι, τελείως ακατάλληλοι για ν` ασκήσει κανείς το λειτούργημα του υπαλλήλου, χώροι που δεν σέβονται πολλές φορές ούτε την υγεία του εργαζόμενου. Και φυσικά όλοι αυτοί “εποπτεύονται” από ένα Υπουργείο, ή μια Περιφέρεια. Μου` χει τύχει πολλές φορές να ντρέπομαι να πατήσω στα γραφεία των εποπτευουσών και μη υπηρεσιών μας, όπου οι συνάδελφοι υπάλληλοι , μας υποδέχονται με γόβα στιλέτο, κι εμείς οι τριτοκοσμικοί περιφερόμαστε με τα μποτάκια και τις λάσπες λερώνοντάς τους τις “καθαρές” υπηρεσίες! Μ` ό,τι μπορεί να υποννοήσει ο όρος καθαρές).
Τελικά συμβαίνει το εξής, όπως σ` όλη τη κοινωνία μας:
Υπάρχουν οι άνθρωποι που δουλεύουν και οι κηφήνες. Υπάρχουν οι μπροστάρηδες, οι σκαπανείς και αυτοί των μετόπισθεν. Οι τίμιοι και οι απατεώνες. Οι δίκαιοι και οι άδικοι. Οι συμφεροντολόγοι και οι ειλικρινείς. Οι άνθρωποι και οι “υπάνθρωποι”.
Ο καθένας επιλέγει το ρόλο του συνειδητά , ανάλογα με τον τρόπο που θέλει να ζει και να πορεύεται. Ακόμη και στον χώρο της πολιτικής υπάρχουν και σήμερα τίμιοι πολιτικοί, άνδρες και γυναίκες. Ποια είναι όμως η εικόνα των πολιτικών;
