Εδώ και χρόνια συναλλάσσομαι με υπηρεσίες.
Όσα χρόνια ήμουν ιδιωτική υπάλληλος, κατόπιν ελεύθερη επαγγελματίας είχα μόνιμα συναλλαγή με δημόσιες υπηρεσίες και κυρίως από αυτές που γίνεται .. «το έλα να δεις» : Πολεοδομίες, Νομαρχία, ΙΚΑ , Εφορίες.
Δεν υπήρξε μέρα , στη τότε παράδοξη σχέση μου με τις υπηρεσίες αυτές , που να μην σκίσω τα ρούχα μου απ` το κακό μου. Η παράδοξη σχέση μου; Ο απλός πολίτης που ζητά να εξυπηρετηθεί, να διεκπεραιώσει την υπόθεσή του.
Έτσι πριν έξι και πλέον χρόνια που άρχισε μια άλλη παράδοξη σχέση μου με τις υπηρεσίες αυτές, νόμισα στην αρχή , ότι τα πράγματα θ` άλλαζαν προς το καλύτερο.
Η δεύτερη αυτή παραδοξότητα είναι η υπηρεσιακή πλέον σχέση μου μ` αυτές τις υπηρεσίες. Ω! του θαύματος.
Μόλις δηλώσω ότι είμαι συνάδελφος, υπάλληλος της «τάδε» υπηρεσίας , τότε μπαίνω στη λίστα …αναμονής: Προτεραιότητα έχουν οι άλλοι ..πολίτες- πελάτες, αυτοί οι οποίοι δηλαδή διεκπεραιώνουν τις υποθέσεις τους με το..γρηγορόσημο. Το δημόσιο, δεν πληρώνει, άρα μπορεί να περιμένει!
Έτσι , ότι οι διαδικασίες του δημοσίου καθυστερούν (ας πούμε ή έκδοση οικοδομικής άδεις ενός σχολείου) δεν οφείλεται στη γραφειοκρατία του «συστήματος» αλλά οφείλεται απλά, στο ότι η μια υπηρεσία δεν πληρώνει στην άλλη υπηρεσία το..γρηγορόσημο!
Η χώρα «του έλα να δεις» δηλαδή…
